در مقاله‌ي حاضر به بررسي روشهاي تدريس دورهي موسيقي كودك كه به اشتباه در ايران (ارف) ناميده ميشود ميپردازيم.
مقدمه
در مقاله‌ي حاضر به بررسي روشهاي تدريس دورهي موسيقي كودك كه به اشتباه در ايران (ارف) ناميده ميشود ميپردازيم. همچنين روشهاي جايگزين براي اشتباهات رايج را معرفي خواهيم كرد.
ابتدا با معرفي خود و سوابق كاريم آغاز ميكنم.
بعد از سال‌ها تحصيل درهنرستان موسيقي در رشته‌ي نوازندگي پيانو و سپس دانشگاه هنر، مشغول به تدريس پيانو در هنرستان و دوره عالي آن و سپس در دانشگاه هنر شدم. از ابتدا در مقطع هنرستان و دانشگاه با شاگردان سطح حرفه‌اي سر و كار داشته‌ام و پس از آن دست روزگار مرا به سمت كار آموزشِ كودكان كشاند و دوره‌هاي پداگوژي، سبك روسيِ آموزش پيانو را با استاد دلبرحكيم‌آوا گذراندم. اين دوره شروع روندي بود كه ذهنيت مرا نسبت به روشهاي آموزش موسيقي به كلي تغيير داد و با اشكالات و آسيبِ روشهاي سنتي و بي پايه‌يِ موسيقي در كشورمان آشنا كرد. پس از آن، در دوره‌هاي ده ساله (از سال ٨٦ تا ٩٦ ) درهمكاري با موسسه‌هاي منظومه خرد و پارس با تعداد زيادي از هنرجويان خردسال كه با تمام كردن دورهي "ارف" وارد آموزش ساز شده بودند سروكار داشته‌ام.
به تدريج متوجه شدم تقريبا در تمام كلاسهاي ارف، طرح درس و روشي يكسان به كار گرفته ميشود كه ميتوانم به جرات بگويم به كلي بي فايده است. دراين مورد اكثر همكارانم در آموزش ساز همين نظر را دارند ولي براي حفظ اعتبار شغليِ دوستاني كه در دورهي ارف مشغول هستند، هيچگاه اين را بيان نميكنند.